Kızıl Kahkaha - Leonid Andreyev

Andreyev’in Rusya’nın Rus-Japon Savaşı’ndan (1904) Ağır Bir Yenilgiyle Çıkmasının Ardından Kaleme Aldığı Kızıl Kahkaha, Savaşın Akıl Almaz Mezalimi Üzerine Yazılmış En Sarsıcı Metinlerden Biridir. Bir Rus Subayının Mançurya’daki Korkunç Taarruz Sırasında Tuttuğu Bölük Pörçük Günlük, Onun Ölümünden Sonra Savaşa Katılmayan Kardeşi Tarafından Tamamlanır. Genç Subay Kendi Ordusunun Mermilerine Hedef Olarak Bacaklarını Yitirmiştir. "Kızıl Kahkaha” Onun Için Yaralı, Sakatlanmış, Paramparça Bedenlerin; "Kanla Kızıllaşan Toprakların” Simgesidir: "Dünya Çıldırdığında Böyle Gülmeye Başlar.” Savaş Alanındaki Vahşet, Hem Sonu Gelmeyen Yürüyüşün Tükettiği Askerleri Hem De Bütün Bu Acılar Karşısında Büyük Bir Acze Düşen Doktorları Delirtmiştir. Subayın Kardeşi Savaşı Dışarıdan Izlese De Ölümü Ve Acıyı Kanıksayıp Duyarsızlaşmış, O Da Tıpkı Subay Gibi Akıl Sağlığını Yitirmiştir. Savaş Öyle Akıl Dışı Bir Hale Gelmiştir Ki Oğlunun Korkunç Bir Ölümle Can Verdiğini Gazetelerde Okuyan Bir Ana, Bir Ay Boyunca Ondan Mektup Alır. Ölülere Ölülerden Mektup Gelir. Kızıl Kahkaha, Giderek Toplu Bir Cinnete Dönüşen Savaşın Yol Açtığı Muazzam Yıkımın, Altüst Ettiği Hayatların, Insanlıktan Çıkıp Deliliğe Sığınanların Trajik Öyküsüdür.